10 Eylül 2013 Salı

BELLA İTALYA BELLA ROMA


İtalya...
Müthiş...
sımsıcak insanlar... sımsıcak hayatlar... penceredeki dantelle gidilen geçmişler.. akan çeşmelerde bulunan iç ferahlık.. yollarda yürürken hissettiğin aşk.. dar sokaklarda her an kenetlenecek gibi duran evler.. o evlerin o sokakların arasında yürümek.. sevmek.. kaybolmak ve yeniden bulmak her şeyi... hep aynı tazeliğinde mutlu bir his. Hisler... İtalya....

















İYİYİM SEN NASILSIN?


Sabahlara kadar izleyebilirdim bugün gökyüzünü.. Diğer günlerden ayrıydı bugün.. Sanki bir şeyler vurgulamaya çalışıyor noktalar kümesi birbiri ardına. Bazı yerlerde öbek öbek olmuş minik bulut parçacıkları. İşte şimdi güneş de batıyor bu doğada varolduğunu gösterircesine. Geriniyor son bir veeee kızıllaşıyor gökyüzü bir yerlerde. Eflatun oluştu şimdi de solda. Kimbilir kimlerin solunda, kimlerin sağında.. belki daha göremedi belki de çoktan görüp takdir etti belirsiz.. Aynı anda olduğunu zannetsin bakalım herkes. Ben sıyrıldım akrepten yelkovandan. Banane! Daha nasıl renkler çıkacak diye merak etmekle meşgulum şu an.. Tam işte şu an şu net çizgi de oluştu. Dağların çizgileri belirdi. Keskinliğini o incecik hattı görebiliyorum. Ne şans ! Ne şanslı ! Ne şanslıyım ! Herkes koşturadursun bakalım acele acele.. ben varım şu an. Gökyüzünden aldığım mavi ruhumla, kızıllığından aldığım en romantik tadımla, eflatunundan aldığım masumiyetimle tam da buradayım işte. Akrebi almadım yanıma.. yelkovanı da.. Tik..Tak..Tik..Tak.. Ben yıldızları bekliyorum sen otur sevdiğini bekle. Ben dilek tutmayı bekliyorum. Sen kalk hayallerini süsle. Ben resmediyorum hayatı. Gökyüzünü almışım üzerime, bütünleşiyorum...
İyiyim ben hiç olmadığım kadar...
Sen Nasılsın?