Yine bir kitap kapağı.. yine bir yazı...

Üç Oda Bir Yalnızlık.....
Etti dört !
Bu kadar mı. Bir.. İki.. Üç.. Dört..
Sayması bir o kadar kısa, geçmesi bir o kadar zor.. Hatta imkansız.
Geçmiyor. Yalnız.. başına.. Zaman.. Geçmiyor.. Sayısız odalar koy evine, ruhuna,bedenine.
Sayısız hitap et kendi kendine. Olmuyor. Yine o odada tek başınasın işte. Kendinlesin. Odalar sadece istediğin kalabalığın. Hayalinde yaşattığın bedenler, anılar, hayaller.
Oda demiş biri. O da demişsin sen. Oda koymuş biri. O da olsun istemişsin sen. Işıkları açıp kapadığında, mumu yakıp söndürdüğünde, merdivenlerden inip çıktığında duyduğun ve aldığın tek nefessin sen. Başkası yok. Yok. Yok. Sen varsın. O odaların her birinde. Birinde hayalini kurduğun var. Birinde geçmişinin izi. Birinde elinden kaçan. İster sevgili de. İster anların. İster hayatın de. İster dünyaların. Oda demişsin ruhunun her bir köşesine...
Üç Oda Bir Yalnızlık.
Sen
Sen
Sen.... Etti üç !
Bir olan da Yalnızlık.........