- İz -

Bir ayak izi daha karışmıştı toprağın nemli kiline
zeminlerde sarsılan bedenlere inat
taban oluyordu tüm ruhların
gerçek miydi, iz mi..  taşıyamıyordu bu yer
sanki ikiye bölmüştü küreyi
anlayamıyordu
neredeydi
izlerin altında camlardan çıkan cinler misali
bir bir ağzına doluşuyordu toprağın nemli hisleri
yine birinin ayağında
tavan bulmuştu bu ruh
şu iz..
kime aitti.
şu beden neredeydi
şu ruh kimin gölgesinde dans etmişti
küre bir gün bölünecekti
hisler nemle uçup gidecek
yerin dibinde yerin göğünde
birinin ayak izlerinde
yitip gidecek, bitecekti

seslen istediğin rüzgarına
kendinle alma ama şu gövdeni de...
bırak hangi ruhsa girsin
yaşlansın nemli toprağın gövdesinde
seni sende buldursun yine...
iz yapsın.
iz kalsın...